Wyspa

- Frajer... - Mruknęła pod nosem nie mogąc się powstrzymac... grupa szła przed siebie powoli oddalając się od jaskiń. Shannon westchnęła.

Nikki podeszła do April. Postanowiła pobawic się trochę kosztem dziewczyny.
- Powiedz czemu go zabiłaś frajerko?! Co ci zrobił mój Paulo?! - Warknęła rozbawiona sytuacją. Suka nie mogła się obronic... a nikt z zebranych nie obroni jej.

- Идиот! Там вам не скажу! Получить утеряны! Не убил его!- wrzeszczała blondynka w stronę Nikki, patrząc na nią złowrogo.

- Suka! - Wrzasnęła i kopnęła z całej siły blondynkę w nos. Krew rozbrysła się na włosy April i koszulkę. Noc był złamany. - Powiedz czemu?! - Wrzasnęła.

Amanda poczuła cholerny ból w głowie- April! Jej się coś dzieje! Oparła się o drzewo, czuła jak czaszka jej pulsowała.
- Muszę dojść... muszę dojść...- przekonywała samą siebie.

- Tak... wyżywaj się .. ja nigdy w życiu broni w ręku nie miałam i ja go nie zabiłam- mówiła spokojnie patrząc na Nikki, czuła pulsujący ból miała ochotę krzyknąć, ale starała się zachować stoicki spokój(ciekawe po kim :D)

- Nie rozumiesz? Wszyscy osądzają ciebie... coś w tym jest... jeśli wszyscy się w tym utwierdzą... nigdy nie opuścisz tego miejsca żywa... - Nikki to odpowiadało... gdyby April została zamordowana sprawa by ucichła a kwestia zabójstwa Paula stała by się zamknięta. Nikt by nie szukał sprawcy bo ten leżał by już w ziemii.. - Zginiesz... nie tolerujemy morderców...

Dogen wyszedł przed Świątynie. Wiedział, że jest tam Amanda, podbiegł do niej, po czym rzekł.
- すべてがうまく、安全に小さいです。- powiedział po japońsku, a Lennon, który stał obok przetłumaczył- Wszystko dobrze, spokojnie mała.
Po tych słowach Japończyk dał do powąchania jakieś zioło dziewczynce, a ta straciła przytomność, a obaj mężczyźni zanieśli ją do świątyni.

- No zabij! Zabij mnie już teraz! Nie zależy mi już na tym!- wrzeszczała April, a po jej policzkach pociekły łzy- Zabij!

Nikki wstała... nie miała odwagi jej zabic... bała się, że może wtedy ludzie w maskach zabiją ją... a ona nie zginie! Nie zginie! Ucieknie z tego miejsca! Będzie pławiła się w luksusach. Splunęła tylko pod nogi April i wyszła z jaskiń. Udała się do miejsca gdzie ukryła diamenty... odkopała je i wyciągając z woreczka oglądnęła je... były piękne... schowała i znowu zakopała.

Nieznajoma obserwowała Nikki z daleka, gdy ta się oddaliła zadowolona blondynka ze swoim tasakiem podbiegła do miejsca, w którym kobieta zakopała diamenty, odkopała je i pobiegła w stronę plaży podskakując wesoło wymachując swoim wielkim nożem.

Tasak Tamary :D

Nikki usiadła przy ognisku i uśmiechnęła się do siebie.
Było dobrze... miała diamenty a sprawa morderstwa została przypisana tej blondynce... wszystko było dobrze... tylko uciec z wyspy i życ jak królowa.

Tamara biegła wesoło przez dżunglę nucąc jakaś melodię, gdy dostała do plaży rozejrzała się dookoła i podeszła do grobu mężczyzny. Zaczęła odkopywać kopczyk ziemi, a gdy przed jej oczom ukazało się rozkładające ciało Paula, uśmiechnęła się i zeszła do środka wysypując diamenty.
- Umarłeś za nie, to chociaż powinieneś umrzeć z nimi- powiedziała wychodząc z grobu i zasypując go tak, że nikt nie widział, że ziemia była tykana.

Shannon i grupa szli przez dżunglę... nagle blondynka usłyszała jak coś się rusza po prawej stronie.
- Słyszeliście? - Spytała spoglądając jak rośliny ruszają się a coś jasnego przemyka się między nimi. - Czy to?...
Nagle wyłonił się piękny pies - Labrador retriever.
Boone zbliżył się do zwierzęcia, które jak było widac było przyjaźnie nastawione.
- Nazywa się Vincent... - Odparł czytając z plakietki... za psem ciągnęła się smycz przymocowana do jego obroży.

Hugo nie wierzył w to! April nie mogła zabic! To jakieś kłamstwa... opracował więc plan... chciał się przypodobac Rose... nazbierał dużo jedzenia, które leżało w obozie i zaniósł je na wielkim liściu larzem z plecakiem w, którym były butelki wody i medykamenty. Położył to wszystko kilknaście metrów za jaskiniami. Wrócił do jaskiń i podszedł do April. Wziął ją od tyłu.
Odwiązał i spojrzał na nią przecierając jej nos i ciało z krwi.
- Niedaleko stąd jest plecak i jedzenie... biegnij! Wszystko będzie dobrze! Wiem, że go nie zabiłaś! Nie mogłaś przecież tego zrobic! Musisz uciekac! Nie mogę patrzec jak oni cię męczą... poczekaj na mój znak... - Po czym odszedł... na środku obozu upadł i zaczął krzyczec.
- A! Ała! Pomocy! - W tym czasie April wybiegła z jaskiń a Hugo widział tylko jej nogę, która zniknęła w wejściu. - To tylko skurcz! - Rzucił do zebranych... - Przepraszam, że robię zamieszanie... - Po czym zadowolony i pewny, że tym co zrobił przypodoba się Rose usiadł przy wodospadzie pijąc wodę.

Erica podeszła do psa i zaczęła go głaskać. - Jak się tu znalazłeś? - Powiedziała do psa choć wiedziała, że nie dostanie odpowiedzi. Przecież to pies.(:D) - Weźniemy go ze sobą? - Zwróciła się do Shannon i Boone`a.

- Moim zdaniem... - Spojrzała na niego. - Widziałam go chyba na lotnisku... pewnie leciał w luku bagażowym. - Zróbcie co chcecie... możemy go zatrzymac... w końcu jest tak jakby jednym z nas... - Zażartowała Rutherford. Było jej trochę głupio, że oskarżyła kobietę o morderstwo Paula... nie miała jednak w zwyczaju przepraszac...

- Ja go nie widziałam. - Powiedziała, i wzięła psa za smycz. Powtórzyła słowa Shan. - Daleko jeszcze ? - Uśmiechnęła się i szła dalej. Nie lubiłą za bardzo Shannon. Przecież oskarżyła Hurtman o zabójstwo.

// z nami idą Sayid, Jack i Charlie :) <-informacja od jaz.

April postanowiła skorzystać z okazji, którą dał jej Hugo, wybiegła. Nikt nie chciał jej wierzyć, że jest niewinna. Będę mu winna do końca życia, tylko ciekawe jak kiedy moje życie się zakończy Westchnęła głośno uciekając i przedzierając się przez dżunglę. Była wyczerpana, ale zdawała sobie sprawę, że jeżeli im nie ucieknie to umrze.

- Mam coś, mam coś!! - Krzyknął Sayid nastawiając krótkofalówkę, wszyscy zebrani zbiegli się naokoło niego. - Mayday, mayday!! - Krzyknął do głośnika. - Jesteśmy rozbitkami lotu 815... brzuum.. szum.. szum... (z głośnika słychać - Ale to my nimi jesteśmy!)
- Co!? Hej, kto mówi!!?? - krzyknął irakijczyk, lecz złącze się urwało. Jarrah otworzył szeroko oczy ze zdziwienia i podał głośnik pierwszej lepszej osobie (Boone'owi). - .... Rozumiecie coś z tego? Kto to był..?

- To francuski! To język francuski- wykrzyknął Boone słysząc jakiś odgłos, od razu poznał ten język- Shannon! Ty znasz francuski! Tłumacz...!

Charlie stał z otwartymi ustami.. Kto mógł to powiedzieć... "Ale to my nimi jesteśmy.." Mężczyzna zdjął bluzkę ponieważ upał nie dawał mu żyć. - Ja już nic z tego nie rozumiem.. People, where are we...?

Erica przysłuchiwała się temu głosowi, ale nie rozpoznała nikogo. - Ja niewiem kto to ! - Słuchałą dalej. - Może wy wiecie? - Patrzyła się na gromadkę zgromadzoną wokoło głośnika.

Z nadajnika zaczął dobiegać głos mówiący w kółko. - i qui que ce soit puisse entendre ceci, ils sont morts. Veuillez nous aider ! Je vais essayer d'aller jusqu'au Rocher Noir. Il les a tués. Il les a tués tous!!! - Po chwili znów zaczynał. - Il est dehors. il est dehors et Brennan a pris les clés. Veuillez nous aider. Ils sont morts. Ils sont tous morts. Aidez-nous. Ils sont morts!!!! - I tak w kółko.

Samuel siedział wpatrując się w ocean. Kiedy usłyszał za sobą czyjeś kroki a po chwili, osoba usiadła obok niego.
- Czekałem na Ciebie Julianie... - Powiedział do mężczyzny wpatrując się ślepo w horyzont. - Idź do Rosalie, zajmij się osobiściem sporowadzeniem koreanki i rosjanki. Zrób z nimi co trzeba, nie będę się powtarzał. - Rzekł oschle wstał i ruszył w przeciwną stronę.

- Ale ja... - Shannon westchnęła i drżącą ręką wzięła krótkofalówkę. -Jeśli ktokolwiek słyszy to.... oni... tak chyba... są martwi. Proszę, pomóżcie... mi albo nam...! Próbowałam dojść do Czarnego kamienia... czarnej skały.... To zabiło... - Jęknęła... zabiło ich. Zabiło ich wszystkich."
(Iteration 17294531) : "To jest na... na.. zewnątrz... On...jest na zewnątrz i Brennan wziął klucze.... Proszę pomóżcie... albo może pomóż... nam. Oni są martwi. Oni wszyscy są martwi. Pomóż nam. Oni są martwi. - Oddała słuchawkę Sayidowi i rozpłakała się... nie chciała by spotkała ją podobna sytuacja...

Dziewczyna zauważyła uciekającą April, była cała umazana zaschniętą krwią, biedactwo. Japonka postanowiła to wykorzystać i czym prędzej pobiegła za blondynką. Kiedy były już daleko za jaskinią, Rose krzyknęła. - April! Nic Ci nie jest... Tak się bałam.. - Rzuciła podchodząc do stojącej dziewczyny. Zrobiła smutną minę i połknęła ślinę. - To nie ty go zabiłaś, prawda? Ja wiem, że nie byłabyś do czegoś takiego zdolna! Dlatego powiedziałam Hurleyowi, żeby Cię uwolnił. - Grała nadal..

Julian spojrzał na Niego, tylko kiwnął głową i natychmiast pobiegł spełnić rozkaz. Najbardziej zależało mu na April, tak bardzo chciał się zemścić na Jacobie, ciekawe czy zareaguje. Pewnie nie... Jacob to tchórz i będzie bał się wyjść . Uśmiechnął się pod nosem przyśpieszając.

- Znamy się?!- spytała przerażona dziewczyna spoglądając na Japonkę, bała się kogokolwiek, nie chciała umrzeć tutaj- Tak! Uwolnił mnie, ja nikogo nie zabiłam! Ktoś rozpuścił o mnie tą plotkę, ja nic nie zrobiłam!
Zaczęła panikować April.

- Co to było...- spytał Boone patrząc na każdego z osobna. Nie chciał uwierzyć w to co usłyszał, zaśmiał się głucho- To pewnie jakieś żarty, jakaś ukryta kamera... prawda Sayid?