Wyspa

Doskonale znała francuskę. Pff.. Żałosna kreatura. Wyspa zrobiła z niej zwierzę. Ale chciała uświadomić coś rozbitkom, dlatego spytała. - 16 lat? Jak to możliwe, że nikt po ciebie nie przyleciał!? Ekipa ratunkowa czy coś...

Shannon rzuciła się w ramiona Charliego szlochając... z jednej strony trochę współczuła kobiecie... ale z drugiej... miała ona nieźle nawalone w głowie. Shannon łkała w koszulkę Pace'a.

Danielle zaśmiała się jak czarownica, po czym oprzytomniała i rzekła. - Wy nadal wierzycie w ratunek? - Pokręciła przecząco głową. - Stąd nie ma ucieczki. Świat o was zapomniał, musicie zacząć żyć od nowa, ja się nauczyłam. - Powiedziała po czym czekła po francusku. - Bienvenue en enfer.. - I odeszła..

- Już.. Już.. Wszystko jest okej.. - Przekonywał blondynkę Charlie. Biedna, co ona przeszła.. - Wiedźma już poszła... - Powiedział przytulając Shannon.

- No to wspaniale.. - Mruknęła Kate siadając. - Już nie wiem co myśleć, mam mieszane uczucia.. Potrafi ktoś francuski? Co ona powiedziała?

Nikki przełknęła głośno ślinę... Morand powiedział jej dokładnie to samo... więc czy to prawda... czy z wyspy naprawdę nie mam ucieczki? NIE! Napewno coś jest! Znajdzie ją! Nawet jeśli będzie musiała posunąc się do kolejnego zabójstwa.

- Kurwa... - Syknął trzymając ręce na głowie. - Nie wiem jak wy, ale ja zaczynam się coraz bardziej bać. To wszystko jest takie dziwne.. Shannon gdzie wytrzasnęłaś tą dzikuske?

Uśmiechnęła się do Charliego po czym spojrzała na Kate...
- Powiedziała, "Witajcie w..." ostatniego słowa nie znam. - Rzekła zapłakana... Świadomośc pozostania na tej wyspie przerażała ją. - Przytul mnie! - Rzekła tuląc się do Charliego.
- Ona mnie napadła... na ziemi była jakaś brudna lalka... podniosłam ją i uruchomiłam pułapkę tej dzikuski. - Wyjaśniła przytulając się do Pace'a.

- Niedobrze.. - Jack zjadł owoc przyniesiony przez Sayida i zaczął myśleć o tym wszystkim. - Może powinniśmy poważnie pomyśleć o nadaniu tego sygnału, co wy na to? Wybaczcie, ale ja nie mam zamiaru spędzić całego życia na tej wyspie...

- A ktoś ma?! - Syknęła Shannon. - to miejsce jest przeklęte! Powinniśmy stąd uciekac! Jak najszybciej! - Krzyknęła załamana... to było okropne.

- Nie.. Nikt nie ma. Shannon ma rację... Trzeba się stąd zabierać, to co wyruszamy nadać ten sygnał? - Spytał obejmując blondynkę ręką trzymaną na talii dziewczyny.

- Ja mogę iść z wami. - Powiedziała. Nie bała się dżungli.- To idziemy czy nie ? - Zapytała i poszła po Boone`a. - Hej! Idziesz z nami nadać sygnał ?

// jakby co to ja idę z wami. Ale mnie nie będzie dzisiaj :)

- Dobra, people.. Ci którzy są chętni, żeby iść znami: Za godzinę zbiórka przed jaskinią. Będzie to długa i wyczerpująca wycieczka więc zabierzcie dużo jedzenia. - Powiedział Sayid i zaczął napełniac butelki wodą.

Shannon postanowiła już jakiś czas temu, że pójdzie... spakowała więc dwie butelki wody i inhalator.
Siedziała teraz przy wodopoju czekając na resztę.

Nikki siedziała na kamieniu w jaskini... ludzi szykowali się do wyprawy... ona nie miała za bardzo chęci iśc... cieszyła się, że sprawa Paula ucichła a ten głupi arab uwierzył w jej zmyśloną wersję... teraz już nikt nie dowie się strasznej prawdy... teraz już nikt nie poruszy sprawy morderstwa... zawsze mogli to zrobic ludzie Ethana...

Hugo spojrzał na listę... miał już prawie wszystkich... brakowało mu tylko: Erici, Sawyera i tej April... westchnął... może najpierw wybierze się na plaże? Weźmie listę i wróci? A może lepiej by było pierw skończyc z dziewczynami jakie mu zostały... co robic... co robic... a może najlepiej najpierw coś zjeśc!\
O tak! To dobry pomysł!
Hugo wziął kilka owoców i zaczął konsumpcję.

April całą sytuację oglądała z daleka, nie chciała się wtrącać do rozmowy z Francuską, nie chciała przyznać, że zna ten język. Siedziała przy strumieniu jedząc papaję i czytając Dostojewskiego.

Hugo zobaczył, że April już nie śpi. ŁUP! ŁUP! ŁUP! - Podszedł do niej głośno.
- Witaj. - Usiadł z boku.. - Ja robię listę pasażerów... ty się nazywasz April... jak dalej? I po co leciałaś do LA? Każdego się pytam... - Uśmiechnął się.

- April Iwanow, do LA leciałam do kliniki aby odzyskać pamięć, bo po wypadku ją straciłam- powiedziała uśmiechając się przyjaźnie do tęgiego męzczyzny- Jestem Rosjanką.

- Rozumiem... a może lepiej się poznamy nie, że mi się podobasz... - Powiedział z uśmiechem. - Ale chciałbym się z kimś tak zakumplowac... - "To dla niej" Powtarzał w myślach. - Wiesz ja jestem Hugo Reyes... - Podał rękę.

- Miło mi- uśmiechnęła się słodko do mężczyzny- Czym się zajmujesz, oprócz spisywaniem pasażerów? W ogóle widziałeś tą małą dziewczynkę?
Zapytała April próbując opisać Amandę.

- Ja... cóż... mieszkam w LA... a w Sydney byłem.. na - Spojrzał na nią zakłopotany. - W celach rekreacyjnych.. - Zaśmiał się nerwowo. - Tę małą... tą co porwali? Nie... - Rozejrzał się. - Pewnie się gdzieś bawi. To nie pamiętasz nic? Np dzieciństwa... okresu liceum czy studiów? - Spojrzał na nią serdecznie

April spuściła głowę, było jej głupio, że tego nie pamiętała, po jej policzkach pojawiły się łzy.
- Nic nie pamiętam... rodzicie próbowali mi to wszystko przypomnieć, ale na nic... nie pamiętam- westchnęła głośno chowając głowę w swoich ślicznych, długich blond włosach.

Sawyer miał dość siedzenia samemu na plażę, wziął swoje bagaże i ruszył w stronę jaskini. 'Gdzie ta cholerna pomoc?!'- był wściekły, gdy dotarł na miejsce rzucił w kąt swoje rzeczy i usiadł naburmuszony.

- Rozumiem... - Rzekł klepiąc ją po ramieniu. - Wiesz... w takim razie jej chyba też nie pamiętasz? - Pokazał na Rosalie. - Rose twierdzi, że była twoją przyjaciółką z dzieciństwa... dziwiłem się czemu jej nie rozpoznałaś, ale to wszystko wyjaśnia.

April załkała jeszcze głośniej, po czym podniosła głowę.
- Ona była moją przyjaciółką?...- zrobiło jej się głupio, że jej nie pamięta dlatego wpadła w jeszcze większą panikę i zaczęła płakać- Nie pamiętam... niczego nie pamiętam...!

Boone postanowił iść razem z nimi, dlatego zaczął się pakować na ciężką wyprawę, ukradkiem obserwował Ericę.

- Wiesz... skoro była... znaczy jest twoją przyjaciółką... napewno ci pomoże... pogadaj z nią... poznaj lepiej... może sobie coś przypomnisz? - Pomachał do Rose. - Przyjaciele są po to by pomagac sobie w potrzebie... a ona chyba cię bardzo lubi... tylko się wstydzi... - Uśmiechnął się.

Amanda głośno płakała stojąc bez stopą. Była bezsilna... nie mogła nic zrobić.
- Dlaczego to spieprzyłaś?!- wykrzyknęła sama do siebie siadając na brzegu i obserwując fale- Mam nadzieję, że April nic nie jest... Jacob jest nie fair!
Wrzasnęła wściekła biorąc do ręki kamień i rzucając go w wodę.

- Tak myślisz?- zapytała ze łzami w oczach- Dziękuję!
Wrzasnęła całując Hugo w policzek zostawiając go i ze wstydem zaczęła podchodzić w stronę kobiety. Może ona faktycznie pomoże mi odzyskać pamięć?- próbowała siebie przekonać.