Wyspa

Shannon leżąc obok spoglądała na mężczyznę. I tak wiedziała, że ją wykorzysta jak każdy mężczyzna... teraz jej słodzi... ale później? Zostawi ją jak tylko wydostaną się z wyspy... to było oczywiste... oni tak mają w zwyczaju... zostawiac.

Nikki uśmiechnęła się do mężczyzny... wiedziała, że chyba coś planuje, ale nie miała do tego nastroju... ona była załamana! Te świnie zniszczyły jej życie... boi się ich... boi, że znowu się pojawią... do jaskiń weszła Rose i połóżyła się spac... była dziwna... to ją znokałtował Locke? hm... dziwne... po co mu zależy na tej małej?

Kobiety zniknęły, ale mężczyzna w worku został, nie interesowało go co powie na to Esther. Wyszedł zza drzewa i ukazał się Nikki, ręce miał w kieszeni.
- Morderczyni- wybełkotał grubym głosem.

Nikki wyszeptała tak, że tylko on ją słyszał. I tak większośc już spała.
- Możesz mi w końcu powiedziec czemu to robisz? Zabiłam go owszem, ale w słusznej sprawie! - Wrzasnęła... zapomniając o ignorowaniu go.

- Słuszna sprawa? Zabójstwo dla klejnotów nazywasz słuszną sprawą?- zarechotał przeraźliwie- Dobrze, że Esther tego nie słyszy... jesteś bezczelna! Czemu to robię? Owszem powiem ci, zamordowałaś człowieka, zasługujesz na karę i ją dostaniesz, nikt tutaj nie jest bezkarny.

- To co mi robisz i jemu. - Wskazała na śpiącego Sayida jest o wiele gorsze. - Dobra ja zabiłam dla klejnotów! Ale on?! Zrobił to dla niej i dla niej. - Wskazała na Claire i Amandę. - Więc czemu? Czemu ty i ta twoja przyjaciółeczka szpiegujecie też i jego?! - Spytała przerażona... chciała zgrywac ważniarę, ale nie wychodziło jej to.

- Zabił i koniec kropka tutaj na wyspie nie tolerujemy zabójstwa, mógł z nim porozmawiać, ale on zabił. Ethan to był człowiek, był dobrym człowiekiem, który zawsze służył swoim ludziom. Esther jest sprawiedliwa dla wszystkich i wymierza im taką samą karę, nieważne jakie zabójstwo dla nas to jedno i to samo- powiedział nie ruszając się z miejsca.

- Ethan był dobrym człowiekiem?! Czy ty się słyszysz?! On chciał porwac dziecko i ciężarną kobietę! A ja... ja nie boję się was! - Zacisnęła pięści. - Ja udowodnię to! - Krzyknęła.

- Kobiety ciężarne umierają na tej wyspie, on chciał jej pomóc. Przez was Claire może umrzeć, jesteście z siebie dumni? Nie boisz się nas... jesteś śmieszna- mężczyzna w worku zrobił krok do przodu- Poniesiesz karę za swoje czyny Nikki Fernandez! To morderstwo nie umknie ci tak jak twoje poprzednie, o nie...

- Skąd ty wiesz?!... - Spojrzała na niego. - Paulo też przyczynił się do zabójstwa Zuckermana! Więc też poniósł karę, więc ja wam tylko pomogłam... możemy się dogadac... mogę dac ci jeden diament... jak mnie zostawisz... tego araba sobie męcz nie obchodzi mnie... dam ci diament. - Rzekła lekko się uśmiechając. Była zdenerwowana.

- Po co mi twoje diamenty... ? Tutaj też się wam nie przydadzą, bo nikt was nie uratuje, zostaniecie tutaj. Ta wyspa jest odcięta od świata, Bóg jej nie widzi dlatego my wymierzamy sprawiedliwość. Nie potrzebują twoich diamentów, chcę tylko jednej rzeczy, ale ty jej nie możesz mi dać- powiedział swoim grubym głosem.

- Wydostanę się stąd.... zobaczysz! - Przyszedł jej nowy pomysł do głowy. - Skąd wiesz, że nie mogę... zdradź mi ten sekret z tym głupim arabem i tak nie mam zamiaru dzielic się tą wiedzą... niech sobie radzi sam... powiedz mi co chcesz... - Spojrzała zaciekawiona, ale jednocześnie przestraszona.

- Nie dasz mi tego co straciłem- odparł chłodno, nagle obok nich przywiał wiatr i po jednej jego stronie pojawiła się blond kobieta w masce, a po drugiej stronie brunetka także w masce.
- Morand, chyba za dużo powiedziałeś- rzekła blondynka wyciągając z kieszeni tasak i bawiąc się nim.
- Tamaro zamilcz!- wrzasnęła ochrypniętym głosem Esther- Mamy misję, zostawmy ją póki co!
Brunetka zbliżyła się do Nikki, można było zauważyć na jej ustach uśmiech.
- Zajmę się tobą osobiście...- wyszeptała- Poznasz ból i cierpienie... coś co jest ci obce.
Morand, Tamara i Esther zniknęli kobiecie z oczu.

Nikki usiadła zniesmaczona... o czym mówił ten mężczyzna... nie ma zamiaru ich ignorowac... bo tylko poznając motywy jakie nimi kierują jest zdolna do tego by zwyciężyc... ale jak? Nie miała zamiaru się tym dzielic z Sayidem... chociaż może... on może byc potężnym sojusznikiem...

- A sio!- wrzasnęła w stronę Nikki, a raczej postaci, które tam przed chwilą były, tupnęła swoją małą nóżką- Jeszcze raz was tutaj zobaczę!

Nikki oniemiała... czy ta mała widziała dziwne karykatury?
- Do kogo to mówisz? - Spytała dziewczynki patrząc na nią z zaciekawieniem. - Czy ty widzisz tą trójkę?

- To źli ludzie, zła energia od nich emanuje... - mruknęła sama do siebie. 'Muszę uważaj na słowa, bo jeszcze odkryją, że żaden ze mnie rozbitek, a muszę ich chronić'- Widzę... słyszę... wszystko widzę i wszystko słyszę.. dżungla do mnie przemawia.
Powiedziała półszeptem.

Nikki spojrzała na mąłą z przerażeniem... kogo się bardziej bac ich? czy jej? Zbliżyła się ostrożnie.
- Proszę ... powiedz... czy ty ich widziałaś? Czemu oni mi to robią... ja... nic nie zrobiłam.... - Załkała.

- Widziałam i słyszałam- powiedziała wzruszając ramionami, Amanda zdecydowała się, że powie co nieco Nikki, a później ucieknie- Morand, Esther i Tamara pilną na wyspie zmarłych osób, oni sami zabili siebie nawzajem... niestety nie jestem w stanie ci pomóc, to nie moja działka, ale teraz słuchaj uważnie. Wiesz która to April? Błagam cię nie pozwól zrobić jej krzywdy rozumiesz? Nie możesz pozwolić zrobić jej krzywdy! Cokolwiek się stanie!
Wykrzyknęła do Nikki uciekając w głąb wyspy. 'Zawaliłam sprawę, ale nie mogłam ją zostawić bez wyjaśnień pójdę do Jacoba'- pomyślała i pobiegła pod stopę.

"Zabili się nawzajem" - Te słowa utkwiły w pamięci Nikki... może jakoś to wykorzysta... nie obchodziła ją ta April... ale była dłużniczką małej... jeśli ta niekłamała... musiała się upewnic, ale jak... oni poszli... może tak uda jej się zmanipulowac Morandem? Musi coś wymślec... oni nie dadzą jej spokoju... i chronic ją,.... ale przed czym...

- Zawaliłeś sprawę mała... ona została sama, nie można na tobie polegać teraz oni to zrobią- odparł chłodno Jacob patrząc na Amandę, która płakała- Nie spodziewałem się tego po tobie. Myślałem, ze twoim zdaniem jest chronić niewinnych.
Powiedział po czym sam wrócił do swojego 'domu' zostawiając dziewczynkę.

- Jacob! Nie zostawiaj mnie! Błagam! Pomóż mi to odplątać! Musiałam odejść... ONI się zjawili! Nikki i Sayid zamordowali... teraz będzie coraz gorzej... znasz Esther... pomóż mi to odplątać! błagam! Jacob! ten ostatni raz- Amanda głośno płakała i ledwo była w stanie mówić.

- Znasz zasady... nie mogę- powiedział na zakończenie rozmowy blondyn.

Shannon obudziła się. Obok leżał Charlie... uśmiechnęła się sama do siebie. Podeszła do strumyczka i napełniła butelkę wodą.
Napiła się gasząc pragnienie. Nalała ponownie i zaniosła Charliemu kładąc koło niego.
Wyjęła kosmetyczkę i zajęła się makijażem.

Hugo wstał... rozmyślał o tym długo i doszedł do wniosku, że tak naprawdę się nie znają.... trzeba zrobic listę pasażerów... taki spis ludności.
Podszedł do Sun, która już nie spała.
- Witam... powiesz mi jak się nazywasz?
- Skada mamakdada Sun Kwon.
- Dobra... - Rzekł zapisując "Skada mamakdada" - Będę ci mówił Skadzia co? - Po czym ruszył w stronę Nikki, która była blada i nie spała całą noc.
- Ty jesteś Nikki tak?... jak dalej?
- Nikki Fernandez... a po co ci?
- Robię spis... ten twój...
- Paulo... - Rzekła krótko a Hugo odszedł w stronę Rose Nadler i Jacka Shpeharda.

- Już nie śpisz?- Mruknął zaspany Charlie widząc blondynkę która wpatrywała się w lusterko. - MMmm.. Jestem głodny, zostało coś z wczorajszego dzika.. ? - Spytał wstając i rozciągając się jak kocur.

Jack właśnie obmywał alkoholem ranę Kate kiedy podszedł do nich Hugo. - Słuchaj Hurley, nie musisz.. - Lekarz wskazał na kartkę. - Sawyer ma listę pasażerów, mógłbyś po nią iść i.. Zaznaczyłbyś osoby które żyją oraz mielibyśmy wszystkich którym się mniej poszczęściło na liście.

- Nie mam pojęcia. - Rzekła chowając kosmetyczkę. - Zobacz... ja nie jestem głodna... nie jadam śniadania. - Pocałowała go w policzek. - Idę się przejśc... zaraz wracam. - Po czym wstała i specjalnie ukazując mu swe kobiece wdzięki udała się na spacer.

- Koleś... wyluzuj... spiszę co trzeba i porównam z listą pasażerów... - Puścił do niego oczko.
Hugo zebrał już większośc nazwisk... zostało jeszcze kilka osób...
-Ty jesteś Rosalie? Rosalie Hawken? tak? - Spytał japonki.

Tymczasem Sayid z samego rana zrywał na drzewie banany dla rozbitków. Kiedy napełnił całą torbę zszedł z drzewa i zabrał się za napełnianie drugiej tym razem mango.