Wyspa

- Dobra!- wrzasnął na cały głos- Ale będzie bolało... jeden... dwa!
I pociągnął kawałek metalu, a kobieta zaczęła wrzeszczeć, Boone natychmiast ściągnął koszulkę, ukazując swoją piękną, wyrzeźbioną klatę(:D) i zaczął ją drzeć na strzępy(koszulkę, nie swoją klatkę :D). Gdy miał kilka sznurków, natychmiast oplótł je wokół uda kobiety, aby zatrzymać krwawienie- Wezmę cię na ręce i dojdziemy na plażę! Tam jest lekarz, on ci pomoże!
Wrzasnął chłopak, biorąc brązowowłosą na ręce.

April kiwnęła głową i wydukała.
- Dziękuję za pomoc- nagle zatrzymała się słysząc czyjś donośny płacz- Słyszałeś? Tam ktoś jest! Ty wracaj na plażę, a ja zobaczę kto to! Może ktoś potrzebuje pomocy!
Wrzasnęła opuszczając Irakijczyka i biegnąc w stronę donośnego płaczu. Nagle zobaczyła jakąś małą dziewczynę, która stała na środku i wrzeszczała.

- Mamo! Mamo! Mamo!- wrzeszczała, gdy nagle zauważyła blondynkę, która podbiegła do niej. Niemożliwe! To ona! TO ONA!- Kim pani jest?! Widziała pani moją mamę?! MAMO! MAMO! MAMO! MAMO!
Amanda nie mogła się uspokoić, ciągle płakała i wrzeszczała.

- Kochanie... spokojnie, opisz mi swoją mamę... jak wygląda? potrafisz to zrobić?- spytała, a dziewczyna pomimo płaczu kiwnęła twierdząco głową- Daj mi rękę, pójdziemy na plażę, może tam jest twoja mama...
Próbowała ją pocieszyć, podeszła do niej i pogładziła ją po włosach, po czym złapała ją za rękę i obydwie udały się w stronę plaży. Mała brunetka wciąż nie mogła opanować płaczu. Gdy obydwie dotarły na miejsce, April od razu zapytała.
- Widzisz gdzieś swoją mamę?- nie mogła opanować jęknięcia, gdy zobaczyła ile osób nie żyje i co zostało z wraku samolotu.

- Nie... nie ma jej tu! Mamo! Mamo! Mamo!- zaczęła wrzeszczeć i na nowo płacząc. Ile miałam szczęścia, że od razu natknęłam się na nią, aż uwierzyć nie mogę! TO ONA - Moja mama jest śliczna, ma długie włosy, oczy, nos, usta... jest cała śliczna.
Amanda zaczęła opisywać swoją mamę.

Ethan dostrzegł jakąś kobietę z dzieckiem, natychmiast podbiegł do nich uśmiechając się łagodnie.
- Witajcie jestem Ethan, wszystko z wami w porządku? Szuka pani męża?- spytał, bo pomyślał, że dziewczynka jest córką blondynki.

- Nie... nie...- odparła przecząco głową- Ona szuka mamy, zgubiła ją, a jej pomagam szukać wśród rozbitków... trzeba coś zrobić z tymi ciałami- powiedziała April przegryzając wargi.

Richard siedział wygodnie w domu, gdy nagle usłyszał jakiś grzmot, wyszedł na dwór i zagadał do Juliet, która stała nieopodal.
- Co się stało?- spytał spoglądając na seksowną blondynkę(:D) Czyżby to Jacob miał na myśli?- Czyżby samolot się rozbił?
Juliet kiwnęła głową, a on nadal zagadał.
- Mam nadzieję, że Ben wysłał tam kogoś- powiedział wpatrując się w niego, a Burke znowu odpowiedziała twierdząco.

Na plaży jednak wciąż panowało zamieszanie i chaos. Ludzie i krzyczeli i płakali a najgłośniej darła się Shannon nawołująca swego brata.\
- BOONE! BOONE! - Krzyczała płacząc. A jeśli go naprawdę straciła? To niemożliwe! Ona... ona... nie to nie prawda. Zdruzgotana opadła na piasek. Ręce trzęsły jej się.

NIKKI
Kobieta chodziła po plaży. Była w szoku. Ignorowała otoczenie. Na celu miała znalezienie swego skarbu.
Nagle ujrzała Paula. Cały przemoczony wypełzł z wody i opadł na złocisty piasek.
- Paulo kochanie! - Krzyknęła podbiegając do niego i tuląc go.
- Nii Nikki...- Rzekł uśmiechając się lekko.
- Paulo straciliśmy ją! - Krzyczała patrząc prosto w jego oczy.
- Co?! - Spytała zdziwiony rad z tego, że kobieta żyje
- Walizkę! Przepadła! Na zawsze!

Gdy Boone wraz z kobietą doszli na plażę, mężczyzna usłyszał donośny krzyk siostry, aż przeszły go ciarki po plecach.
- Ej ty!- wrzasnął do doktora nie znając jego imienia- Ona potrzebuje pomocy, jest ranna. Miała metal wbity w udo, wyciągnąłem metal i owinąłem ranę. Pomożesz jej?
Doktor kiwnął głową, a on zostawił brązowowłosą na piasku biegnąc do siostry.
- Shannon! Wszystko w porządku?!

- Boone! - Krzyknęła rzucając się bratu w ramiona - Ty żyjesz! - Rzekła uradowana, lecz po chwili humor zmienił jej się o 180 stopni. - Co ty sobie wyobrażasz?! Ja tu się zamartwiam! A ty łazisz po ty lesie z jakąś dziewczyną! - Wrzasnęła wściekła po czym wskazała na ramię. - Jestem ranna! - Krzyknęła.

- Obudziłem się w dżungli! I tam była ta kobieta! Musiałem jej pomóc! Nie histeryzuj to mała rana, zajmę się nią!- wrzasnął Boone wściekły na siostrę, pobiegł w stronę Jack'a i zapytał o bandaże, ten wskazał mu tylko swoją torbę. Chłopak wyjął to co było mu potrzebne i zaczął opatrywać ranę siostry- I po kłopocie. Teraz musimy odnaleźć swoje walizki...

- O nie... nie... nie... - Rzekła wyciągając rękę. - Ty znajdziesz walizki... ja... ja przeżywam to szok ok?! Jestem zdruzgotana! Znajdź je! - Wydała mu rozkaz po czym uśmiechnęła się sztucznie. - Tylko się pospiesz... mam tam krem z filtrem... a na tym słońcu się usmażę.

- Przepraszam- powiedziała milutka dziewczynka zwracając się do blondynki oraz przystojnego chłopaka(:D)- Czy widzieli może państwo moją mamę? Taka śliczna jest brunetką i ma czarne oczy...?

- Nie widziałam! - Ofuknęła małą. Jednak po chwili ujrzała z kim rozmawia. Dziewczynka nie była wiele starsza niż on gdy straciła swoją. - Ja... ja... pomogę ci jej szukac jak chcesz. - Uśmiechnęła się do małej promiennie. - A ty imbecylu szukaj walizek! - Rzekła krzycząc na Boone'a
- Chodź malutka... poszukamy twej mamy. - Dodała bez entuzjazmu.

- Dziękuję pani- powiedziała uśmiechając się promiennie. Shannon oraz Amanda wyruszyły w poszukiwaniu mamy dziewczyny, gdy tej jednak nie mogli znaleźć, brunetka rozpłakała się- Co z moją mamusią? Czy ona nie żyje? Gdzie jest moja mamusia...? Dlaczego mamusia mnie nie szuka? Czy ona już mnie nie kocha? Dlaczego mnie zostawiła...
Amanda co chwile zadawała jakieś pytania, a łzy spływały jej po policzkach.

Paulo i Niiki szlo razem przez płonącą plażę.
Nagle oboje ujrzeli ciężko rannego rozbitka.
- Co się panu stało!? - Krzyknęła Nikki podbiegając do niego.
- Moja noga... krwawi... - Wysapał. Nikki i Paulo zgrali się więc i związali mu nogę znalezionymi szmatami jako tako czystymi.
- Już po wszystkim... Jestem Nikki... Nikki Fernandez. - Rzekła latynoska uśmiechając się.
- A ja Paulo... tylko Paulo, ponieważ Darltoni nie wymyślili mi nazwiska... - Dodał lekko zawstydzony
- A ja Arzt... Leslie Arzt. - Rzucił zmęczony i uścisnął im dłoń.

- Mamusia cię kocha... Samolot był wielki... - Wyjaśniła. - Może jest gdzieś w dżungli tak jak mój brat Boone. Znajdziemy ją. - Uśmiechnęła się. - Chodź... zaopiekuję się tobą na razie.... a twoją mamę poszukamy później jak się trochę uspokoi sytuacja. - To mówiąc wytarła wilgotny policzek dziewczynki. - Wszystko będzie dobrze.

- Dobra już..- odburknął Boone ruszając w stronę wraku samolotu i szukając bagażu. Gdy znalazł już wszystkie walizki(co przysporzyło mu wiele kłopotów, gdy wrócił do swojej siostry obok niej siedziała dziewczynka, która wcześniej do nich zagadała. Była cała zapłakana- A ona co tu robi?
Zapytał, pokazując na młodą brunetkę, stawiając walizki.

- Ty bezduszny kretynie! Ona jest w szoku! Miej jakieś ludzkie odruchy! - Nagle gdzieś z prawej doszły ich jęki konającego faceta. - Wolałabym już żeby nie żył... - Podsumowała po czym sięgnęła do jednej z walizek jakie przyniósł Boone po krem z filtrem. Nasmarowała sobie ramiona i twarz po czym powtórzyła zabieg na małej dziewczynce.

- Ta... w szoku- prychnął Boone- Idę pomóc kompletować ciała zmarłych osób, ty może też byś coś zrobiła, wszyscy są w szoku, a jednak coś z ciałami trzeba zrobić, jeśli nie chcemy mieć tutaj niemiłej niespodzianki.

- Nie będę grzebała w trupach! - Żachnęła się. - Czy ja wyglądam ci na patologa? Raczej nie... więcej ty idź sobie pogrzeb a ja się zaopiekuje małą... i znajdź coś do jedzenia... Bo mała jest głodna... tak poza tym po co kompletujecie ciała skoro lada chwila będzie tu ekipa ratunkowa? - Spytała zdziwiona. Po czym pogłaskała Amandę po główce. - Idź już bo dziecko się ciebie boi!

- Tak! tak! Boi się! Jakby miało czego!- zaczął wrzeszczeć Boone- Idę pomóc w odnalezieniu ciał! Nie będę teraz szukał czegoś do jedzenia! Zresztą w torbie masz batony! A nie wiadomo kiedy ekipa dotrze na miejsce, a jeśli tego nie zrobią do dzisiaj to w nocy mogą przyjść jakieś zwierzęta mięsożerne i co wtedy? Musimy spalić te ciała.

- To tu są jakieś zwierzęta?! - Spytała zdziwiona. - Nawet jak przyjdą to mam nadzieje, że się wreszcie na coś przydasz i rzucisz się im na pożarcie! - Krzyknęła policzkując brata. - Idź już! A tych batonów nie będę jadła ani ja ani ona bo są tuczące! - Po czym znów usiadła koło małej i jakby nigdy nic promiennie się do niej uśmiechnęła.

- Dobrze już!- wrzasnął Boone oddalając się od siostry. Co się z nią dzieje? Jest nie do wytrzymania, gorzej niż zwykle . Chłopak ruszył w stronę wraku samolotu szukając ciał, które dołączał do ogromnej sterty martwych osób.

NIKKI
Kobieta szukała walizki w miejscu gdzie było ich najwięcej.
Żadna jednak chociażby trochę nie przypominała tej z diamentami.

PAULO
Mężczyzna w tym czasie chodził w innej części plaży i pytał przypadkowych osób czy aby nie potrzeba im pomocy.
- Pomóc ci? - Spytał Paulo uśmiechając się do Boone'a - Jestem Paulo.. po prostu Paulo.

Erica po dłuższym czasie obudziła się. - To był sen? - powiedziała cicho do siebie. - Nie!? - Zaczęła rozglądać się dookoła. Zauważyła na koszuli plamę krwi, która z czasem się powiększała. Nie chciała krzyczeć najgłośniej, ponieważ inni potrzebowali większej pomocy. Zobaczyła, że na przeciwko niej rozmawia dwojga ludzi. (Boone & Shannon) - Przepraszam. Mógłbyś mi troszkę pomóc? - Powiedziała do wysokiego bruneta (Boone`a) trzymając się za swoją ranę na brzuchu.

Boone spojrzał z przerażeniem na kobietę, która go zaczepiła.
- Jasne! co się stało? Co z twoim brzuchem?- spytał z troską spoglądając na kobietę- Tak w ogóle to jestem Boone.

- Dziękuję. Ja jestem Erica. - Spojrzała mu głęboko w oczy. - Niewiem co mi się stało. Gdy się ocknęłam zauważyłam plamę na mojej koszuli. Nic nie pamiętam. - Oderwała rękę od brzucha. - Aua.