Wyspa

Shannon rozmawiała z Joanną w kuchni.
Zbliżał się już wieczór i słońce niedługo miało zajśc.
Ostatnio nie było żadnych ataków.
Rutherford zaczęła zastanawiac się nad tym czym aby ci ludzie nie dali im spokoju... miała nadzieje, że tak jest.

Cindy przechadzała się po obozie.
Wczorajszy dzień był spokojny.
Chandler przyglądała się prawie ukończonej tratwie.

/Przyjmujemy, że wczorajszy dzień (sobota) był po prostu był niezwykle spokojny.../

Shannon siedziała pod drzewem.
Wczoraj prawie cały dzień przegadała z Joanną lub Charliem.
Z lekkim rozczarowaniem spoglądała na Kate, która była niezwykle pewna tego, że misja się uda.

Hugo siedział przed kompem. Całą noc. Nie mógł ostatnio spac.
Wczorajszy dzień był niezwykle spkojny.
Reyes jadł więc chipsy i wpatrywał się w licznik.

Grace przez ostatnie dwa dni prawie tylko trenowała.
Chciała się jakoś zrelaksowac a to okazało się świetnym pomysłem.
Wykąpała się w oceanie i zmierzała w kierunku namiotu.
Weszła do niego i położyła się. Prawie natychmiast zasnęła.

Shannon obudziła się. Kolejny spokojny dzień na wyspie właśnie się zaczął.
Nikt już nie spał. To właśnie dzisiaj za jakieś kilka godzin miała odpłynąc tratwa.
Rutherford robiąc sobie śniadanie spoglądała w stronę prawie ukończonej łódki.

- Tak, jest gotowa. - Odpowiedziała ciężarnej i z uśmiechem na twarzy spojrzała na Eko. - Niesamowite, prawda?
- Prawda. - Odrzekł. - Pójdę nazbierać owoców, nie wiadomo ile zajmie nam podróż dlatego warto się ubezpieczyć.
- Dobrze, ja pójdę do bunkra, pożegnać się z ludzmi kiedy wrócę, myślę, że odpłyniemy. Claire?
- Tak?
- Jak możesz to poznanoś na tratwę rzeczy z kuchenki wyspowej.
- Dobrze. - Odpowiedziała i poszła w stronę kuchni. Natomiast Kate włożyła plecak i poszła do bunkra.

- Hugo idź odpocząć, całą noc tu koczowałeś. - Mruknął Jack przygryzając ciastko. Usiadł na krześle i wpatrywał się w liczby. Kiedy akurat zaczęło się pikanie z głośników. Wypisał z pamięci 4815162342 i przycisnął Execute.

Ana-Lucia poszła zjeść śniadanie do kuchenki wyspowej, kiedy zauważyła Claire która wszystkie rzeczy pakowała do torby. - Nie rozpędzaj się tak mamuniu. - Powiedziała szybko łapiąc płatki i mleko. Zrobiła sobie śniadano i usiadła na prowizorycznym blacie. - Więc ruszacie dzisiaj? - Spytała jedząc płatki z mleczkiem.

- No jak widać. - Rzuciła i wzięła też płatki z mlekiem które odłożyła Ana. - Jeżeli dobrze pójdzie, wrócimy tu po was za jakiś czas. - Odrzekła i poszła w stronę łodzi.

Sawyer właśnie obcinał sobie włosy przed wejściem do bunkra trzymając lusterko w jednej a nożyczki w drugiej ręce. Usłyszał nagle odgłosy jak gdyby ktoś się zbliżał, krzaki zaczęły się ruszać, James nastawił nożyczki, tak jak trzyma się dzidę, zza drzewa wyszła Kate. Ford westchnął. - No proszę proszę, wróciłaś. - Rzekł spoglądając na rozpromienioną dziewczynę, która akurat wybuchnęła śmiechem.
- Chciałeś mnie zaatakować nożyczkami? Masz tupet Sawyer. - Ten tylko uśmiechnął się zawadiacko i przybliżył się do pieguski.
- Stęskniłaś się, że przyszłaś?
- Nie, przyszłam się pożegnać, za kilka godzin ruszamy łodzią. - Dziewczyna zaśmiała się znów. - Usiądź trzeba poprawić Ci tą fryzurę, bo aż mi przykro patrzeć na twoje biedne włosy. - Sawyer usiadł potulnie i podał nożyczki Kate, ta zaczęła obcinać mu włosy.

- Gotowe. - Powiedziała podając mu lusterko i nożyczki. - I jak?
- Ładnie. - Rzucił spoglądając na Kate. - Więc.. To pożegnanie?
- Najwyraźniej...
- Później już Ciebie nie zobaczę, prawda? - Dokładniej, chodziło mu o policję, dlatego chciała opuścić wyspę pierwsza.
- Tak. - Sawyer przybliżył się do Austen chcąc ją pocałować, ta jednak odepchnęła się od niego delikatnie i musnęła go jedynie w policzek. - Miło było Cię poznać Sawyer.
- Mnie Ciebie też, biedroneczko. - I Kate poszła do bunkra zostawiając Sawyera samego.

- Kate!! - Krzyknął Shephard podchodząc do pieguski, uścisnął ją i spojrzał na jej twarz. - Wszystko dobrze?
- Tak.. Jest okej. Przyszłam się pożegnać.
- Już ruszacie?
- Tak.. Arzt nam obliczył, że dziś będzie najlepiej wyruszyć, więc, w drogę. - Shephard uścisnął jeszcze raz Austen.
- Mam nadzieję, że wszystko się uda. - Kate uśmiechnęła się i poszła do Libby, Huga i reszty. Kiedy już z nimi się pożegnała wróciła na plaże.

Tymczasem Bernard i Alex byli na rybach. - I jak z twoją ręką Berni? - Spytał June spoglądając na żyłkę.

BERNARD
- Wczoraj i przedwczoraj smarowałem i pomogło. - Wyprostował ją by pokazac Alexowi. - Opuchlizna już zniknęła... tylko trochę jeszcze swędzi. - Spojrzał na siatkę, która była pusta.

Nikki zmęczona siedziała pod domkiem.
Przez ostatnie dni ciągle pomagała przy budowie tratwy. Była przepocona i zmęczona.
Oparła się o ścianę namiotu.

April poczuła jakieś ciepłe powietrze, otworzyła powiekę i powoli wstała. Zakręciło jej się w głowie.
- Gdzie ja jestem...- spytała cienkim głosem.

-April! - Mruknął Jack znad kubka z gorącą czekoladą. Odłożył ją na blat stołu i podszedł do blondynki, usiadł na łóżku i pomógł jej przejść do pozycji siedzącej. - Dobrze, że się obudziłaś, zaczynałem się poważnie martwić. Jesteśmy w bunkrze.

Tamara i Esther uśmiechnęły się. Długo, a nawet bardzo długo ich nie było, ale ich misja była ważniejsza.
- Witaj Pilar- powiedziała blondynka i uśmiechnęła się do chłopca, który stał- Razem z Esther uznałyśmy, że test zdałeś. Witaj wśród Nieznajomych.

Chłopiec podszedł.
- Esther... służę ci.

April spojrzała na Jack'a. Wydawało jej się, że spała, ale nie zdawała sobie sprawy jak długo to trwało.
- Dlaczego się o mnie martwiłeś... czy to znaczy, że ja nie zasnęłam?! Pamiętam jak zanosiłam jedzenie Julianowi, bo Rosalie mi kazała... ona jest szpiegiem!- wykrzyknęła blondynka próbując się podnosić.

- Dobra ludzie nie warto to przedłużać. - Powiedziała wkońcu Kate. Przytuliła Anę i Judy które akurat były w kuchni. - Miło było was poznać. - Po czym odchodząc w stronę łodzi skinęła jeszcze na podchodzących Bernarda i Alexa. - Do widzenia!
- Pchnąć was?? - Krzyknął Alex, Kate kiwnęła głową więc wszyscy rozbitkowie z plaży zaczęli popychać tratwę w stronę oceanu, po kilkunastu minutach tratwa unosiła się na wodzie, słychać było krzyki i wiwaty.

Charlie pchał z całej siły metalową samoróbkę Kate, myślał, że pomysł nie wypali i tratwa zatonie już gdy będzie na wodzie, jednak nie ta mknęła niczym wiatr. Pace machał rękami w stronę. - Powodzeniaa!!! - Krzyczał.

TAK TAK MOI DRODZY

Claire, Kate i Eko wypłynęli na otwarty ocean!

Leże - April Grey_Light_Colorz_PDT_04

Ana machała w stronę ludzi z tratwy, nie ma co się oszukiwać, to ich jedyna deska ratunku, kiedy zeszli im z widoku dziewczyna poszła zdrzemnąć się do namiotu.

- Tak, tak wiemy.. Po tym jak Cię uderzyła tydzień temu.. - Jack zauważył przerażenie w oczach April. - Zaraz do tego dojdę. ... Uciekła razem z Julianem, naszym zakładnikiem.. A ty zapadłaś w śpiączkę, na szczęście już jest z Tobą okej.. Wiem jedno April, oni Ciebie chcą musisz uważać i sama nie chodzić do dżungli... Pewnie jesteś głodna?

- Tak jestem głodna... bardzo...- powiedziała, a Jack podał jej coś do jedzenia- Boję się sama wychodzić, nie wyjdę już. Oni są jacyś nienormalni. Boję się ich, boję.
Skuliła się zasłaniając twarz gęstymi włosami.

Wcześniej
Shannon machała na pożegnanie odpływającym ludziom razem z Nikki, która stała obok.
Następnie Rutherford udała się do swego namiotu.

Teraz
Shannon siedziała na piasku razem z Judy i Joanną.
Kobiety dyskutowały głośno o ludziach z tratwy.

Nikki siedziała przy grobie Paula. Położyła świerze kwiaty i wpatrywała się teraz w krzyż. Ogarnął ją smutek i poraz kolejny poczuła tęsknotę za ukochanym.

- Kto to?- spytał Pilar kierując swoje pytanie do Nikki, która siedziała przy czyimś grobie- Ktoś bliski?

Nikki zatkała usta. Nie widziała go wcześniej... czy by było ich więcej? Sądziła, że teraz gdy Morand nie żyje... Nie odwiedzali jej już ponad tydzień... sądziła, że dali sobie spokój, ale najwidoczniej myliła się. Co gorsze straciła pewnośc siebie jaka towarzyszyła jej kiedyś.
- To był... mój narzeczony... - Nikki była lekko zdziwiona, że mały chłopiec nie wie nic o tym... w końcu chyba był jednym z nich... a może to kolejna gra?