Wyspa

Boone słuchał muzyki w salonie. Kołysał się w rytmie z słuchawkami. Zaczął podśpiewywać "Just listen to the music of the traffic in the city. Linger on the sidewalk where the neon signs are pretty. How can you lose?"

- Nic nie jest okej... ja jestem sama... rozumiesz? Paulo zginął z mojej winy... przez moją głupotę! - Po tych słowach otarła ręką łzy i wyszła z bunkra.

Kate Austen jadła batonika Apollo leżąc na łóżku. :D

Erica siedziała niedaleko Boone`a. Podeszła do niego i zdjęła mu słuchawki z uszu. - Ślicznie śpiewasz. - Powiedziała, i się uśmiechnęła. - Czego słuchasz? - Odparła i popatrzyła na niego.

Charlie czuł się nieswojo. - Shannon zrób ten test, musimy być pewni.. - Rzekł i puścił ją z uścisku. Było mu ... dziwnie.. Zapragnął gitary.. Właśnie dzisiaj, wielkie natchnienie.. Do stworzenia kolejniej pięknej piosenki... Rozpierała go energia, wena która nim targała chciała się uwolnić, ale potrzebna mu była gitara! Ni stąd ni zowąd wypalił. - Shan, czy w bunkrze nie ma gitary?

Shannon spojrzała zszokowana na Charliego.
- Ja jestem prawdopodobnie w ciąży a ty?! A ty chcesz grac na gitarze?! Człowieku! - Łza poleciała jej po policzku. Wstała, lekko się zachwiała i wściekła ruszyła w stronę bunkra.
Charlie odciągnął ją jednak...

- Nikki, czekaj! - Powiedział i poszedł za nią. Złapał ją za rękę i przyciągnął do siebie. - Ja wiem, że to trudne. Ale spróbuj o tym zapomnieć.. Martwię się o Ciebie.

- Ty nic nie rozumiesz! - Krzyknęła. - Erica, April... one nigdy nic nie miały wspólnego z zabójstwem... ja, to ja zabiłam Paula! - Krzyknęła. Nie mogła tego dłużej dusic w sobie... musiała to wykrzyczec... poczuł ulgę, ale jednocześne strach przed reakcją Jacka. - Zabiłam go! Dla diamentów! - Krzyczała płacząc.

- Ja wyłem a nie śpiewałem Er. - Mruknał zmieszany Boone i włożył słuchawki na uszy Hurtman. - Fajna piosenka.. Posłuchaj...

Charlie się wkurzył.. Zanim Shannon weszła do bunkra (sorry :D) odciągnął ją na bok. - O co Ci chodzi!? Ciąża to nie koniec świata, a ja mam wspaniały pomysł aby.. - Charlie przełknął ślinę, ale w końcu to z siebie wydusił. - Aby napisać piosenkę DLA NASZEGO DZIECKA, a ty stroich fochy. Jesteś.. Jetseś okropna. Może mam powrocić do narkotyków, tak? I tak zwalczać swoje poku.... - Właśnie teraz uświadomił sobie co jej powiedział. Zamknął usta i zrobił kilka kroków w tył, w myślach chodziły mu tylko dwa słowa.. CO TERAZ...

Erica przytrzymała słuchawki, i się wsłuchiwała. - Naprawdę fajna. - Powiedziała i odłożyła słuchawki na kolana Boone`a.

- Ty cpasz? - Spojrzała na niego zszokowana. - Nie powiedziałeś mi... co jeszcze ukrywasz?! Charlie! Ja... ja zawiodłam się na tobie.... myślałam, że jesteś inny, ale ty jesteś jak każdy inny facet... zrobiłeś dziecko a teraz uciekasz... gdy tylko opuścimy to miejsce porzucisz mnie a ja nigdy cię nie zobaczę... zostaw mnie! - Po tych słowach zszokowana weszła do bunkra. Płakała. Usiadła w kącie i ryczała.

Boone stał więc nie wiem jak położyłaś słuchawki na jego kolana. :roll:

Boone odłożył słuchawki na półkę i spojrzał na Ericę. Przybliżył się do niej i musnął jej usta. Zaczął ją całować, jej usta pachniały śliwką.. Mmm.. Pewnie jadła dżem śliwkowy. Była taka śliczna.. Mężczyzna całował ją z wielką czułością, dłońmi dotykał jej pośladków.. Marzenie każdego mężczyzny...

:twisted: jesteśmy w miejscu publicznym. => also, zero seksu, but, trochę całowania nikogo nie zabiło.

Jack wpatrywał się w bezsilną Nikki. Była przetrzymywana. Przetrzymywana przed sobą. Gryzło ją sumienie. Kłamstwo. To wszystko. Była rozszarpywana wewnętrznie przez to ,że zabiła ukochanego. Mężczyzna nic nie powiedział, tylko podszedł do latynoski i przytulił ją swoimi ciepłymi ramionami. Nie wiedział co powiedzieć, dlatego w milczeniu - ciałem pokazywał jej, że jest przy niej mimo wszystko.

Nikki zdziwiona jego reakcją również wtuliła się w Jacka.
- Nie wiesz... nie wiesz kim byłam... co zrobiłam dla tych diamentów... razem z Paulem zabiliśmy człowieka... ja jestem wrakiem... wrakiem samej siebie... nie zasłużyłam na nic. - Oddaliła się. - Przegrałam... poniosłam porażkę i żałuje.. żałuje, że nie moge cofnąc czasu...

Charliego ogarnęła pustka. Bezdusza. Nie wiedział co ze sobą zrobić, przez głowę przemykało mu mnóstwo myśli ucieknij, zabij się, przeproś ją, zostaw ją, powiedz im to, zaćpaj, zaśpiewaj, zakop się, skończ. Usiadł tam gdzie stał i zaczął wpatrywać się ślepo w ziemię. Dochodził do tego powoli, do tego co właśnie zniszczył, okłamując jedyną osobę na tym świecie którą KOCHAŁ.

- Nikki, nie ważne co było, nikogo to tutaj nie obchodzi. Stare życie zostawiliśmy za sobą. Zaczynamy nowe życie, tutaj. I je naprawdę można tutaj szczęśliwie zacząć, tylko potrzebne są chęci i troska innych. - Powiedział i pocałował ją w czoło. - Zacznij żyć na nowo.

- Ale ja już tu zabiłam Paula i przekonałam cię do zabicia jednego z nich łudząc się, że oni dadzą mi spokój... jestem nikim i swą szansę na odkupienie straciłam. - Mówiła płacząc.

Erica czuła się wspaniale. Całowała go bez przerwy. Nie oddałaby go nikomu. Jego usta były szorstkie, ale jej to nie przeszkadzało. Jej ręce krążyły po jego plecach. Hugo wpatrywał się w nich jak w telewizor. (:D)

- Nikki, nic nie straciłaś, ja ci powiedziałem co zrobić, a jak to wykorzystasz to już twoja decyzja. - Powiedział i spojrzał jej w szkliste oczy, które błyszczały z łzów.(?) Dłonią przetarł łzy z jej policzka i poszedł do kuchni.

Hugo patrzył na Erice i Boone'a
- Jak tanie porno... - Szepnął pod nosem trochę im zazdroszcząc. Jakby wyglądał tak jak Boone miałby szanse u Libby.
We dwoje skończyli już rozwieszac pranie. Hurley siedział w kuchni a Libby rozmawiała o czymś z Cindy.

Nikki odprowadziła Jacka wzrokiem.Udała się w stronę plaży... na grób Paula.
Chodziła tam ostatnio... zrozumiała bowiem, że on był miłościa jej żyica i, że postąpiła niezwykle źle zabijając go i znęcając się nad April i Ericą.

Matthew poszedł do bunkra po coś do jedzenia. Miał ochotę na batonika. Wziął z półki batona i zasiadł wygodnie w sofie.

/witajcie po dłuuugiej przerwie :D

Cindy poszła za potrzebą do łazienki. Libby spojrzała na Hurleya. Uśmiechnęła się do niego szczerze. Usiadła obok niego...

Boone odsunął usta od twarzy Hurtman i uśmiechnął się zawadiacko. - Jestem głodny.. Idziemy coś przekąsić? - Spytał i złapał dziewczynę za rękę i poszli w stronę kuchenki. Boone wskazał krzesło Erice, a sam zajął się obiadkiem. Ugotował makaron i zrobił pyszny sos pomidorowy. - Wła la! :D - Podał na dwóch talerzykach spaghetti, dla siebie i brunetki, usiadł obok i zaczął jeść ze smakiem.

Eica usiadła na krześle, które wcześniej odsunął jej Boone. Po chwili przyniósł jej talerz z pysznym spaghetti. Była zaskoczona. - Dziękuję. - Uśmiechnęła się i zaczęła jeść. - Pyszne. - Powiedziała i zaczęła zawijać na widelec makaron by go zjeść.

Dziewczyna pogodziła się z Cindy, i zamierzała pogodzić się również z Libby, ale teraz jej myśli wędrowały jedynie naa.. Alexandrze.. Dziewczyna usiadła na kanapie i zaczęła myśleć nad tym wszystkim.

zw, people :*

Shannon przyglądała się Boonowi i Joannie... oh nie miała na to ochoty, ale gdzie by nie poszła byli tu ludzie... na zewnątrz ludzie... w bunkrze nikt nie miał odrobiny prywatności... wszędzie było pełno ludzi. Przy stole Arzt i Bernard... na kanapie: Cindy, Libby i Hurley... siedziała więc sama w końce starają się zapomniec o problemach. Wyprostowała nogi i wpatrywała się tempo przed siebie.

Boone pozbierał już puste talerze i włożył do zlewu, zaczął szukać wzrokiem Libby która najczęściej zmywała naczynia, jednak nigdzie jej nie widział. Więc poszedł przez korytarz, ... jednakże zamiast znaleść Libby wpadł na swoją siostrę. Płakała i siedziała w kącie. Wiedział, że zapewne zacznie się burza, mimo to kucnął obok blondynki wpatrując się w jej włosy. - Co się stało Shan?

Erica odprowadziła wzrokiem Boone`a i podeszła do zlewu. Nalała wody, płynu i zaczęła zmywać naczynia. Gdy skończyła wytarła ręce i udała się do łazienki, by się umyć. Po drodze wzięła ręcznik i swoje ubrania. Rozebrała się i weszła do prysznica.