Wyspa

BERNARD
- Nieźle, nieźle. Mnie się nie udało... specjalnie to zrobiłem... byście mogli poczuc smak zwycięstwa. - Tłumaczył się.

ROSE
- Nie wiem gdzie poszła... - Rzekła Rose do zmartwionego Charliego, który zauważył brak Shannon. Pace odszedł a Rose kończyła ścieranie.
Podeszła Libby.
- Co się stało? - Spytała.
- Ta dziewczyna... Shannon... gdzieś poszła...
- Ona była wycieńczona... to niebezpieczne!
- Też tego nie rozumiem...

W tym czasie oddalona od plaży jakieś 10 minut drogi Shannon szła szybko za ciągnącym ją psem.
- Tak Vincent szukaj go... - Mówiła wycieńczona. Co chwilę o coś się potykała. Pies się zatrzymał. - Co się?... - Szepty... po raz kolejny zewsząd doszły ją szepty.
- Shannon. - Odwróciła się. Za jej plecami stał Walt lekko się uśmiechając.
- Kim jesteś? - Spytała.
- Nie pamiętasz mnie? - Shannon pokręciła przecząco głową. - Przecież uratowałaś... tuż po katastrofie.

Wcześniej...
Masz racje... to nie ma sensu... - Rzuciła. - Przyniesiesz mi szklankę wody? - Cindy podniosła głowę. To ta blada blondynka mówiła cos do Charliego z, którym widac było, że była bardzo blisko.
Cindy wróciła do lektury.

Teraz...
Cindy kończyła już drugi rozdział książki, gdy podeszła do niej Libby.
- Widziałaś Shannon? -Spytała.
- Tak... siedziała tu i prosiła o wodę tego mężczyzny... następnie wyszła... nie widziałam już tego, ale słyszałam jak otwiera drzwi... jeśli chodzi ci o tą wysoką blondynkę.
- Tak chodzi o nią.... trzeba ją znaleźc. Pomożesz nam? - Spytała Smith.
- Tak... tak chodźmy. - Cindy, Libby i Charlie (Tak mi się zdaje) wyszli z bunkra by odnaleźc Shannon.

- To niemożliwe.... ja nikogo nie uratowałam... tylko krzyczałam...
- Zrobiłaś to... w ostatniej chwili odciągnęłaś mnie od walącego się skrzydła.
- Nie... nikt nie przeżył wybuchu... zginęli wszyscy.
- A jednak ja żyje... kazałaś mi schowac się w dżungli i żebym właśnie tego dnia znalazł cię i został z tobą. Nie było trudno... Vincent był moim psem... kiedy siedziałaś przed tym "domkiem" biegł w moją stronę niestety... spotkałaś też jego.
- Masz na myśli ten Czarny Dy... Dym... - Spytała Shannon siadając... nie mogła już stac.
- Tak...
- Ale ja... ale... - Jednak świat rozmył jej się przed oczami. Złożyła głowę na ziemi i zemdlała. Walt zaś złapał smycz Vincenta i usiadł na pobliskim pniu.

Libby, Cindy i Charlie... natknęli się na ślady Shannon. Wszystko wskazywało na to, że pobiegła na plażę.
W końcu i tam dotarli.
- To miejsce gdzie się rzobiliście? - Spytała się Libby Charliego.
- Tak. - Odpowiedział krótko szukajac Shannon. - Ślady... zawołał. - Odkryli, że Shannon szperała w bagażach i to, że wróciła do dżungli.
Po kilku minutach przedzierania się przez krzaki Libby zawołała.
- Ona jset tutaj. - Na ziemi leżała nieprzytomna Shannon. - Kto to? - Dodała widząc Walta.

BERNARD
Bernard nie został na wielkich finałach. Wrócił do bunkra.
- Ehh... - Rzekł do Rose na powitanie.

ROSE
- I jak wygrałeś? - Spytała uśmiechając się do męża
- Niestety nie... - Odpowiedział przygnębiony.
- Mam coś na pocieszenie. - Odwróciła się i nałożyła na talerz trochę sałatki. - Proszę twoja ulubiona... wprawdzie bez kilku składników, ale zawsze... - Bernard ucałował ją w policzek i wziął talerzyk. Po chwili większośc zniknęła już z talerza.

WALT!:twisted: co to ma znaczyć, musiał być akurat on!! Shan, jego ojciec zabił moją Ankę :/ nie nawidzę go! Nawet się do niego nie przywiązuj, zginie w tym tygodniu. Zaraz dostaniesz ostrzeżenie! <lol2>

Charlie wycierał łzy w poszukiwaniach Shannon, jak mógł na to pozwolić! Obwiniał siebie i to nie pozwalało mu żyć. Postanowił, że jeśli nie znajdzie Shan, to coś sobie zrobi, nagle usłyszał krzyk Libby. Charlie rzucił się biegiem widząc leżącą blondynkę. - Shannon!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! - Podbiegł i spojrzał na jej wycieńczoną twarz, następnie zauważył czarnoskórego młodego chłopca. - To ty jej to zrobiłeś gówniarzu!!?? Kim jesteś w ogóle!!??

Jack wziął porcję leków i poszedł do pomieszczenia gdzie leżała Shannon.. Jednak oczywiście nikogo nie zastał, tak jak podejrzewał. - Fuck... - Syknął opierając się o futrynę. - Ona zawsze chodzi swoimi ścieżkami! Co za kobieta!! Trzeba było dać jej to na uspokojenie, albo środek nasenny, przecież ona nie ma siły!! - Krzyczał na cały bunkier.

Cindy spoglądała na Walta.
- Inny... - Wydyszała. - Inny! - Przestraszony chłopiec chwycił smycz i wbiegł z psem do dżungli.
- O co tu chodzi? - Spytała Libby robiąc zdziwioną minę.
- Powinniśmy ją jak najszybciej przenieśc do bunkra. - Rzekła Cindy.

- Hej uspokój się doktorku, niektórzy nie mają ochoty słuchać twoich niedociągnięć. - Powiedziała spoglądając na Shepharda. Oparła ręce na biodrach i zastanawiała się co tu się do cholery dzieje.

Shannon otworzyła oczy tylko na chwilę zdążyła się zaledwie spytac.
- Gdzie jest chłopiec? - Po czym znów zemdlała.

- Ohh.. Kochanie.. - Rzucił Charlie i wziął ukochaną na ręce i znów niósł ją jak księżniczkę przez dżunglę. W połowie drogi zrobiło mu się cieżko, ale nadal niczym twardy samiec trzymał się swego postanowienia i doniósł ją do bunkra.
- Charlie!! Mówiłem, że ma leżeć do cholery!! - Wybuchł Jack spoglądając groźnie na Charliego i towarzyczy. Pace położył marną Shan na łóżku i usiadł obok niej.
- Spiżdżaj...(to charlie powiedział w finale do hurleya *.*) A teraz pomóż jej co?

Libby weszła do bunkra za Charliem a za nią wkroczyła Cindy.
- Jakbyś czegoś potrzebował to mów. - Po tych słowach Smith udała się do kuchni by zjeśc coś... Rose poczęstowąła ją sałatką.

Jack spojrzał gniewnie na Charliego, ale zaraz po tym zajął się jedną z najważniejszych rzeczy które potrafił... Dał na czoło Shannon okład i starał się wlać jej roztwór z lekarstwem. Było ciężko, ale znaczną część wypiła. - Teraz ma odpoczywać. - Przeliterował dokładnie każde słowo. - ROZUMIESZ?

Shannon spała.
Znowu śniły jej się koszmary związane z domem... macocha, zakrwawiony ojciec...
- Nie... nie... - Mówiła przez sen. - Charlie.... ehhh...

Cindy wróciła do czytania książki.
Kątem oka widziała jak Jack krzyczy na Charliego.
"Wszyscy liderzy krzyczą" - Pomyślała spoglądając też na Cortez.
- Wszystko dobrze? - Spytała się Any.

Dziewczyna spojrzała na Chandler i .. uśmiechnęła się.. Pierwszy raz odd... od zawsze. - Przepraszam Cindy. - Powiedziała i podeszła do dziewczyny, uśmiechnęła się i przytuliła ją jak przyjaciółkę. - Najwyższy czas, aby przepraszać za swoje błędy.. - Szepnęła.

Cindy była zdziwiona... zrobiło się jej przykro za to jaka była niewdzięczna.
- Przepraszam... - Wyszeptała i wybuchła płaczem. - Przepraszam, że czasami byłam zła za to co robisz... i momentami miałam cię dośc.... wybacz.

- Rozumiem. - Powiedział wyraźnie i spoglądał za oddalającym się lekarzem. - Palant. - Rzucił ciszej i wrócił do Shannon która zaczęła majaczyć. Charlie przygryzł dolną wargę i zaczął odsuwać blond grzywkę z czoła swojej księżniczki.

Shannon otworzyła oczy.
- Gdzie ja?... - Zaczęła, ale spostrzegła, że to bunkier. - Charlie... przepraszam, że cię okłamałam, ale ja musiałam... - Przypomniała sobie słowa chłopca... to wszystko wydawało się dziwne... na pewno go wtedy nie ocaliła... była jakieś kilka metrów od skrzydła... owszem obudziła się pod nim, ale poszła trochę dalej. - Gdzie jest Walt? - Spytała spoglądając na Charliego.

Hugo spojrzał na Kate.
- Tchórzysz? Wszyscy już wykonali swe odbicie... nie pokonasz mistrza... - To powiedziawszy nastawił się bardziej do słonca. - Jestem mistrzem w golfa.

- Miałaś powód by to robić.. Ja.. Cóż, już taka jestem i nic mnie nie zmieni, ale spróbuję być inna, lepsza.. I wybacz Cindy, za to że byłam ... suką. - Powiedziała ścierając łzę z prawego policzka. Wypuściła z uścisku Chandler i uśmiechnęła się dyskretnie. - Dobrze było mieć Ciebie przy sobie Cindy, przez ten czas.. Wiedziałam, że nie akceptowałaś dużej ilości tego co postępywałam, ale to że za mną szłaś, było pomocne, dziękuję..

- Ano gdyby nie ty... zginelibyśmy... dzięki tobie żyjemy. - Uśmiechnęła się do latynoski. - Mimo tego wszystkiego... jestem ci wdzięczna i masz u mnie wielki dług Ano... jesteś naszą bohaterką... poprowadziłaś nas aż tu i ja dalej będę słuchac twych rad.

- Shannon!!!!!!!!!!!!- Odpowiedział ściskając blondynkę, dopiero wtedy przypomniał, że jest na wykończeniu i ma jej nie przemęczać oddalił się nieco i rzekł. - Kochanie czy Walt to ten gówniarz czarnoskóry? Nie wiem gdzie on jest, ale obiecuję że już nigdy się do ciebie nie zbliży. Za to ja będe przy tobie ciągle, wiesz co Ci się mogło stać? Bałem się o Ciebie...

- Ale ja... to ja go szukałam. - Sięgnęła po jego paszport jaki zostawiła przy łóżku. - Spójrz... on leciał z nami samolotem... spotkałam go... mówił, że go ocaliłam, ale czegoś takiego nie było... on jest sam w dżungli... Charlie... - Rzekła a łza popłynęła jej po policzku.

Kate się zamachnęła i uderzyła w piłeczkę. Niestety ta poleciała daleko za dołkiem. Zdenerwowana rzuciła kijkiem i poszła w kierunku bunkra krzycząc. - Pieprzona trawa.. To przez nią!!!

BERNARD & ROSE
- To takie piękne... - Mówił Bernard wycierając łzy do rękawa. Patrzył na Ane i Cindy i niezwykle się wzruszył.
- Już... już... - Mówiła Rose klepiąc go po plecach. - To faktycznie piękna chwila...

- Nie potrafi przegrywac... ona po prostu... ehhh - Machnął ręką po czym spojrzał w notesik
Ja - 2
Boone - 3
Erica - 2
Kate - Uciekła.
- Panie i panowie pierwsze miejsce zajmuje Boone! Proszę... - Wręczył mu szampon do włosów. - To ostatni z katastrofy... w bunkrze jest takich pełno, ale ten jest z katastrofy! - Ludzie zaczęli się rozchodzic.

Dziewczyna przytuliła brunetkę po czym szepnęła. - Przepraszam.. i dziękuję.. - I odeszła do łóżka.

___

spadam bo justa po mnie przyszła :*:*:*

Libby podeszła do Cindy.
- Coś się stało? - Spytała.
- Ona po prostu się zmieniła... - Odrzekła po czym porzegnawszy się z Libby udała się spac.
Smith zaś usiadła na kanapię i rozmyślała.