Wyspa

- Spokojnie! spokojnie! Nie panikuj- warknęła w jego stronę, a po chwili dodała miłym głosem opierając się o jego klatkę piersiową- To Nikki i April... poczekam tutaj tylko na Moranda i Esther kocie i się wynosimy...
Uśmiechnęła się w jego stronę zawadiacko.

- To po mnie... - Mruknęła Nikki pod nosem spoglądając na nich. Obawiała się, że Tamara i jej koledzy zabiją ją i April...

- Odsuń się ode mnie...- powiedział opanowanym głosem, odpychając blondynkę, która prychnęła głośno- Esther to się nie spodoba, znasz ją.
Nie mógł opanować wzroku, aby nie patrzeć na April, uśmiechnął się w jej stronę łagodnie.

- Nie rozumiem cię... co ty w niej widzisz?- spytała Tamara marszcząc czoło, nagle po chwili ktoś wszedł do środka. W progu stanął mężczyzna w worku oraz brunetka w masce. Kobieta weszła pierwsza i spojrzała surowym wzorkiem na Tamarę.
- Co oni tutaj robią...?- spytała kierując swój wzrok na Nikki i April- Miałaś dać z tym spokój. Julian...
Kobieta stanęła tyłem do porwanych kobiet, po czym zdjęła maskę i pocałowała bruneta w policzek.
- Tak dawno się nie widzieliśmy synu.

"Miałaś dać z tym spokój." - Te słowa doprowadziła do tego, że Nikki poczuła w sobie nową siłę. Miała nadzieję, że tajemnicza kobieta doprowadzi do jej uwolnienia. April jej nie obchodziła. Już dawno powinna nie życ.
Spojrzała jak kobieta całuję mężczyznę w policzek i mówi do niego - "synu"... tak synu takiego czegoś nie spodziewała się Fernandez... to wszystko było dziwne.

- Miło cię widzieć...- odparł uśmiechając się do matki, która po chwili założyła maskę- Pójdziecie z nimi tam? Idę z wami...
Caffrey zerknął najpierw na Tamarę uśmiechając się perfidnie, po czym poszedł odwiązać April i Nikki.
- Wszystko w porządku nic ci nie będzie- wyszeptał Rosjance do ucha- Obiecuję.
Blondynka spojrzała na niego dziwnie, nie mogła sobie przypomnieć kto to jest.

Nikki odetchnęła z ulgą i wstała uśmiechając się lekko, że nie musi już znosic tej niewygody.
Spojrzała tajemniczo na czwórke dziwaków, którzy ją porwali.
Może gdyby nie śmierc Sayida, która dała jej to i owo do zrozumienia palnęła by teraz żeby natchymiast ją wypuścili lub tym podobne... jednak kobeta wolała pozostac cicho i tylko się przyglądac.

- Nie rób tego!- wrzasnęła Tamara w stronę Esther, która stała nieruchomo- Nie możesz tego zrobić! Znasz zasady! Morand! Ratuj!
Krzyczała blondynka miotając się. Brunetka nie zwracała na nią uwagi, wzięła tylko pistolet, który podał jej Julian i kazał April i Nikki wyjść.
- Błagam! Nie róbcie mi tego! Dlaczego?! Musiałam je porwać i dobrze o tym wiesz! Nie rób tego ty cholerna wariatko!- na te słowa brunetka zareagowała, złapała Tamarę za rękę i syknęła.
- Należy ci się... Idziemy!
Esther szła obok April i Nikki, które były trzymance na muszce przez jej syna.

Nikki szła obok blondynki (April). Była skołowana... zupełnie nie wiedziała o co chodzi... Jej skołowanie i niewiedza na temat obecnej sytuacji nieco ją irytowały, ale postanowiła nic nie robic... narazie.

April spojrzała najpierw na Nikki, a później odwróciła się. Julian cały czas wymieniał spojrzenie z Tamarą. Blondynka natychmiast rzuciła się do ucieczki. Biegła ile miała sił w nogach.
- Dam radę! dam radę!- wykrzyknęła, gdy nagle potknęła się o korzeń, zrobiła fikołka w powietrzu i uderzyła o ziemię.

- Ja to załatwię- warknął zdenerwowany Julian- Wy idźcie! Ja ją przyprowadzę pod to miejsce...
Caffrey natychmiast wbiegł w dżunglę szukając kobiety. Nagle zauważył ją, podbiegł do niej, sprawdził jej puls. Blondynka po chwili otworzyła oczy, brunet wziął ją w swoje ręce.
- Już dobrze... już dobrze...- szeptał, gdy nagle usłyszał jak ktoś ładuje z tyłu jego głowę broń. Czuł, że lufa, jest obok niego.

- Nie dotykaj jej sukinsynu!- wrzasnął Sawyer mierząc do bruneta, który tulił ciało blondynki- Dobrze Hugo, że zauważyłeś, że Nikki i April gdzieś zniknęły...
Powiedział w stronę męzczyzny.
- Gdzie jest Nikki?!

Nikki w tym czasie szła nadal w towarzystwie Tamary, Moranda i Esther... korzystając z chwili spokoju i tego, że nikt do niej nie celuje wbiegła naśladując poprzedniczkę w las, lecz biegła w całkiem innym kierunku.

- Nie ma sprawy koleś... - Odpowiedział Hurley spoglądając ze strachem na Caffreya.

Tamara puściła się biegiem za Nikki, którą złapała.
- Gdzie suko!- wrzasnęła, gdy nagle zza krzaków wyszła Esther.
- Idziemy...- warknęła i cała czwórka ruszyła dalej, nagle przed ich oczami ukazała się dziwna jama, a przed nią stała Amanda- Amando... jak miło cię widzieć pewnie wiesz w jakiej my sprawie.

- Tak...- powiedziała kołysząc się- Ale czy ona musi to widzieć?
Spytała wskazując na Nikki, na co brunetka skinęła głową, a dziewczynka zaprosiła ich do jaskini. W środku było jakieś ogromne koło, a na nim mnóstwo nazwisk i do każdego był doczepiony korek. Amanda podeszła do niego i zakręciła kołem, po czym zatrzymała. Wyciągnęła jeden korek i spojrzała na Tamarę.

- Amanda?! - Krzyknęła Nikki spoglądając na małą dziewczynkę jak na jakies widmo. "Co on tu robiła?! Czyżby z nimi pracowała?! Najpierw ich przepędza a teraz dla nich pracuje?!" - Fernandez była skołowana. Pomieszczenie było jeszcze jednym szokiem w dniu dzisiejszym.

Tamara zaczęła przeraźliwie krzyczeć i klnąc w małą dziewczynę, nagle Esther wyciągnęła z kieszeni tasak- podobny jak miała Tamara. Zbliżyła się do blondynki, po czym nagle zamachnęła się. Tamara zasłoniła oczy, ale ku jej zdziwieniu głowę stracił Morand, a nie ona.
- Jak to?! Przecież to ja powinnam nie żyć...- powiedziała blondynka zaskoczona, na co Esther uśmiechnęła się.
- Jesteś mi bliższa nie mogłam cię zabić, ale chciałam żebyś wiedziała co się stanie, jeżeli nie będziesz mnie słuchać... dziękuję ci Amando.
Pocałowała malutką dziewczynę w główkę, a ta uśmiechnęła się.

Nikki ze zdziwienia i szoku osunęła się na ziemię... oczywiście sądziła, że teraz kolej na nią.
- Ja żałuję... - Skłamała używając swych zdolności aktorskich. - Ja nie powinnam go zabic dla diamentów... tylko nie zabijaj mnie... ja zrobię wszystko dla ciebie! Tylko pozwól mi życ! - Padła do stóp Esther. Bała się, że kobieta ją zamorduje jak Moranda.

- Ona kłamie... ona nie żałuje, zabiją ją- powiedziała Amanda zbliżając się do koła, znowu je kręcąc w poszukiwaniu nazwiska Fernandez, gdy znalazła zatrzymała swoje małe paluszki przy jej imieniu- Esther? To jak?

- Nie! Ja zrobię wszystko! Wszystko! Nie słuchaj jej! - Rzuciła pogardliwe spojrzenie w stronę Amandy. - Ja może i nie powinnam go zabic... zachowałam się źle, ale nie zabijaj mnie!

- Na ciebie jeszcze nie pora...- powiedziała chłodno Esther mierząc ją swoimi zimnymi oczami- Chodźmy poszukać Juliana, Amando powiedz Jacobowi, że tu byliśmy.
Odwróciła się i ruszyła w stronę wyjścia, Tamara szła na samym końcu mając na muszce Nikki. Gdy kobiety znalazły się na zewnątrz, brunetka ponownie zwróciła się w stronę Nikki.
- Możesz wracać do swoich.

Nikki obróciła się na pięcie i bez słowa pożegnania odeszła... nieługo później po kilku komplikacjach znalzła drogę powrtoną i wróciła... mając nadzieje, że już nigdy nie spotka żadnej z dwóch kobiet.

Julian milczał wciąż trzymając April na rękach, wpadł jak śliwka w kompot. Odwrócił się tylko i spojrzał na Sawyera i na Hugo.
- Przepuście mnie dla waszego dobra- powiedział.

- Jesteś sam... nas jest dwóch i mamy broń... - Zauważył Hugo. Dopiero po chwili pomyślał, że mężczyźnie zapewne chodzi o tych ludzi do, których należy.

- Jeżeli mnie nie wypuścicie z nią, moi ludzie zaczną was szukać i jak was znajdą to was zabiją- powiedział spokojnie poprawiając nieprzytomną April, którą wciąż trzymał w ramionach- Wasza decyzja.

- Chyba żartujesz ślicznotko- zadrwił Sawyer spoglądając na mężczyznę i uśmiechając się- Rusz dupę koleś... Hugo weź od niego April.

Hugo chwycił April i wziął ją na barana. Była lekka.
Spojrzał na Sawyera.
- To co teraz? - Spytał Sawyera spogladając raz na niego a raz na Juliana.

- Idziemy do bunkra... przesłuchają go, nie popuszczę nic temu skurwielowi! Najpierw wyprał mózg April tak, że teraz nic nie pamięta, a mnie związał... to on dowodził całą akcją z ładunkiem wybuchowym poznaję jego głos i pamiętam go z twarzy. On poniesie nauczkę już ja mu to obiecuję...
Warknął wciąż celując w bruneta. Cała czwórka ruszyła w stronę bunkra.

- To i tak nam na źle wyjdzie... - Rzucił Hugo... po jakimś czasie wszyscy doszli do bunkra. Weszli do środka wywołując niemałe poruszenie. Podeszła też i Nikki.

- To co miałem go zostawić? Może jeszcze go wypuścić z April?- spytał zły Sawyer- Słuchajcie... ten gostek zorganizował to całe przedstawienie z April i ładunkiem wybuchowym, pamiętam go! To ich szef, a teraz chciał znowu porwać Rosjankę! Przyłapałem go na gorącym uczynku!